Język ukraiński

Historia języka ukraińskiego sięga XII wieku, kiedy to pojawiły się pierwsze zapiski w języku staro-cerkiewno-słowiańskim na terenie dzisiejszej Ukrainy. W następnych wiekach język ukraiński rozwijał się jako dialekt języka wschodniosłowiańskiego, używany przez ludność ukraińską w Księstwie Halicko-Włodzimierskim oraz Księstwie Ruskim.

W XVI wieku na terenie Ukrainy działał poeta Taras Szewczenko, uważany za ojca współczesnej literatury ukraińskiej. Jego twórczość wywarła duży wpływ na kształtowanie się języka ukraińskiego i narodowej świadomości ukraińskiej.

W XIX wieku na Ukrainie wybuchł ruch narodowy, którego celem było uzyskanie niepodległości. W tym czasie język ukraiński zaczął być coraz częściej używany w literaturze, a także w szkole i administracji. W 1863 roku ukraiński język został oficjalnie uznany za język wykładowy na uniwersytetach w Kijowie i Lwowie.

W okresie międzywojennym Ukraina stała się częścią Związku Radzieckiego, a język ukraiński został uznany za jeden z oficjalnych języków republiki ukraińskiej. W tym czasie literatura ukraińska rozkwitła, a jej przedstawiciele, tacy jak Mychajło Kociubynski i Ołeksandr Dowszenko, zdobyli sławę na całym świecie.

Po II wojnie światowej język ukraiński był represjonowany przez władze radzieckie, które próbowały narzucić Rosyjski jako jedyny język używany na terenie Związku Radzieckiego. Mimo to, literatura ukraińska nadal się rozwijała, a autorzy tacy jak Iwan Franko i Lesia Ukrainka stali się ikonami kultury ukraińskiej.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku Ukraina uzyskała niepodległość i język ukraiński stał się oficjalnym językiem państwowym. Współcześnie literatura ukraińska jest bardzo zróżnicowana i obejmuje wiele gatunków literackich. Wśród najbardziej znanych współczesnych pisarzy ukraińskich znajdują się Serhij Żadan, Andrij Lubka, Oksana Zabużko i Juri Andruchowycz.